نمایشگاه های بین المللی در موضوع تخصصی در کشورهای توسعه یافته یک اتفاق تلقی می­شود، اتفاقی که معمولاً به صورت سالانه و یا دو سالانه برگزار می شود و حاوی نتایج و دست آوردهای قابل توجهی برای اهالی و دست­اندرکاران آن موضوع تخصصی است.

ارائه آخرین فناوری های پیشرفته و تحولات روز جهان و نوآوری های تازه در یک رشته خاص از تولید و صنعت و تکنولوژی، ارائه آخرین دستاوردهای پیشگامان در آن رشته، ایجاد موقعیتی برای تبادل اطلاعات و آشنایی دست اندرکاران در دیگر کشورها با یکدیگر، بررسی شرایط، موقعیت و بازارهای هدف و تقاضای تولیدات مورد نظر، ایجاد موقعیت آشنایی مشتریان،  متقاضیان، و عرضه کنندگان، تماس های رودروی طرف های عرضه و تقاضا با یکدیگر و معرفی مزیت های کاربردی و اقتصادی کالاهای موضوع آن نمایشگاه به کاربران، مشتریان، دست اندرکاران، حضور پیشگامان و فعالان و برندهای مطرح در اینگونه نمایشگاه ها و ایجاد فضای رقابتی برای عرضه کیفیت، بازاریابی و تبلیغات، و رقابت، میزگردها و کنفرانس های جانبی تخصصی و نهایتاً اطلاع رسانی و دعوت از متقاضیان و مشتریان برون مرزی و ایجاد انگیزه در ذینفعان برای حضور و شرکت در نمایشگاه های بین المللی، ایجاد امکانات، تسهیلات و حمایت های لازم، ایجاد فضا و مکان مناسب، نظم و رعایت پروتکل های بهداشتی و غیره نیز،  اساساً لازمه تشکیل چنین نمایشگاه هایی می باشد.

نگاهی به رویدادهای نمایشگاهی داخلی «با عنوان بین المللی» نیز که اساساً هیچ دلیل و محملی برای پسوند بین المللی بر تابلو تبلیغاتی آنها وجود ندارد و نحوه سازماندهی، برنامه ریزی و برگزاری آن­ها و ارزیابی نتیجه، حاکی از افت شدید کیفیت و برنامه ریزی و عدم برخورداری از حداقل استانداردهای جهانی در تشکیل اینگونه نمایشگاه هاست، که بطور سنتی و هر ساله با کیفتی نازل­تر از سال قبل برگزار می­شود و بار هزینه های سنگین بدون بازده را بر دوش ناتوان و خسته تولید و صنعت کشور اضافه می کند تا جایی که بر اساس یک تحلیل ساده هزینه-فایده بسیاری از پیشگامان و پیشکسوتان با قطع امید از بازدهی و ثمر بخشی چنین رویدادی از شرکت در آن منصرف و در غیاب آنان عرصه چنین نمایشگاه هایی  سرد و بی روح و به صحنه ای برای نمایش ناکارامدی، عدم کیفیت و رقابت های منفی تبدیل شده است، غفلت از توانایی های علمی، فنی و تخصصی بخش بزرگی از بدنه یک صنعت خاص و نهایتاً بی اعتبار کردن آن صنعت در داخل و خارج از کشور نتیجه محتوم اینگونه نمایشگاه ها است. تقویم رویدادهای تولید و صنعت کشور با مدیریت نا کارآمد متولیان آن و واگذاری تجاری آن­ها به شرکت­های مجری که هدفی جز سوداگری و پرکردن جیب خود ندارند، رویداد نمایشگاه را از اهداف اصلی دورکرده بطوریکه نه صاحبان اصلی این صنایع انگیزه ای برای حضور در آن دارند و نه متخصصان و کارشناسان و دست اندرکاران رغبتی برای بازدید از آن، که در نهایت اهداف نمایشگاه تخصصی بین المللی تقویم به ریال شده است.

کلیه بخش های تخصصی صنعت و تولید و تشکل های رسمی تخصصی آن­ها سال هاست که با نارضایتی از محتوا و نحوه برگزاری چنین نمایشگاه های دستوری و فرمایشی و در بسیاری موارد بی توجهی آنها، به این  تصمیم منطقی مشترک رسیده اند که سیاستگزاری، و برنامه ریزی نمایشگاه های تخصصی باید به تشکل ها و انجمن های تخصصی محول گردد، در غیر اینصورت جابجایی چندین تیر و تخته و بزرگ کردن سالن های بی روح چنین نمایشگاه های بی­محتوی با چند نوشته و بنر تبلیغاتی، جز اثرات منفی و آسیب به صنعت و تولید ملی ثمر دیگری نخواهد داشت.

با نگاهی به سونامی مشکلات و مصائب گوناگون تولید و صنعت کشور، زمان آن رسیده است که مدیران و روسای تشکل های تخصصی (انجمن ها و اتحادیه ها) با همکاری مدیران و مسئولان اتاق بازرگانی ایران، اختیارات برنامه­ریزی و سیاستگزاری نمایشگاه های تخصصی را بطور کامل به تشکل مربوطه و یا تشکل های همگن  واگذار و دست سودجویان را از دامن تولید و صنعت کوتاه نمایند.